بررسی outbreak لیشمانیوزجلدی درکارکنان نظامی مراجعه کننده به بیمارستان ۵۵۴ نزاجا در زنجان در سال ۱۳۸۷

سابقه و هدف : لیشمانیوز یکی از بیماری های مهم انگلی در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری جهان می باشد. ایران یکی از مناطق آندمیک لیشمانیوز جلدی در سطح جهان بوده که در آن کانون های متعددی از این بیماری دیده می شود. کارکنان نیروهای مسلح گاه به علت موقعیت شغلی خود، مجبور به اسکان در اطراف شهرها و یا روستاها می باشند و به همین دلیل در معرض ابتلا به این بیماری قرار دارند. از طرفی تحرک ماموریتی آنها می تواند در انتقال این بیماری به سایر نقاط کشور موثر باشد. در این مطالعه وضعیت لیشمانیوزجلدی در مبتلایان نظامی مراجعه کننده به بیمارستان 554 زنجان نزاجا در سال 1387 مورد بررسی قرار گرفته است.   مواد و روش ها : این مطالعه از نوع مقطعی و توصیفی، بررسی مبتنی بر سؤال های مندرج در پرسش نامه یک طغیان لیشمانیوز در کارکنان نظامی که از ماموریت جنوب غرب کشور ( فکه ) برگشته بودند است .   یافته ها : از مجموع 37 بیمار مبتلا به لیشمانیوز جلدی 27 نفر ( 73 %) سرباز وظیفه و 10 نفر پایور ( 27 %) بودند. 5 نفر ( 5/13 در صد ) در گروه سنی زیر 20 سال و32 نفر ( 5/86 در صد ) در گروه سنی بالای 21 سال قرار داشتند. 15 نفر ( 5/40 %) از سابقه واکسیناسیون دوران کودکی خود اطلاعی نداشتند و تشخیص بیماری در 17 مورد ( 9/45 %) از طریق شرح حال، وضعیت اپیدمیولوژیک و شرایط بالینی زخم و در 20 مورد ( 1/54 %) از طریق روش های آزمایشگاهی بود.   بحث و نتیجه گیری : بیشتر افراد مورد بررسی دارای یک زخم ( 1/54 %) بودند و بالاترین در صد زخم ها به ترتیب برروی دست ( 1/35 %) و پا ( 3/24 %) مشاهده گردید. 90 % بیماران زمان گزش را به خاطر نداشتند که این می تواند ناشی از گزش خفیف و بدون درد پشه و نداشتن علایم در ابتدای گزش باشد. نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهد، با توجه به آثار زخم ماندگار این بیماری، پیشگیری و کنترل آن در بین نیروهای نظامی ضروری است و توصیه می شود قبل از استقرار یگان ها در اردوگاه ها وضعیت لیشمانیوز در آن منطقه بررسی گردد.